Ғибрат

Өмірді танығысы келген бір жас жігіт дүниені аралап, саяхаттап жүрген елдерінің бірінде мәшһүр бір ғалымның үйіне қонаққа барады.

Бірде бір жігіт Ибраһим ибн Адхамға* (р.а.) келіп:

Әрбір мұслыман білімді адал ниетпен үйренуі керек. Мақсаты тек қана байлық жинап, мәртебеге ие болып, рахат өмір сүру болса, бұл дүниеде өз еңбегінің жемісін көргенімен, ақыретте оның еш пайдасы болмайды.

Рабиға ибн Кәғб әл-Әсләми былай дейді:

Көршіге қиянат жасамау керек, cонымен қатар көршінің жасаған қиянатына сабыр ету керек.

Пайғамбарымыздың (с.ғ.с) кезінде бір қара нәсілді әйел кісі мешітті тазалап жүретін. Кейіннен ол дүние салады да, оның жерлеуін ешкімге хабарламастан өткізіп жібереді.

Саъид ибн Жұбайр (р.а.) Абдулла ибн Аббасқа (р.а.):

Ибн Аббастың (р.а.) азат етілген құлы Әбу Мағбад (р.а.) айтты: «Маған ибн Аббас (р.а.) былай деген еді: «Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) дәуірінде адамдар парыз намаздан кейін дауыстап зікір айтатын еді, мен оны жақсы есіме сақтап қалғанмын»,-…

Бүгінде адамдар дүниелік қам-қарекеттерін барынша жасап, оларды мүмкіндігінше пайдаланып қалуға ұмтылуда. Бірақ пенденің Ақыретті де естен шығармағаны жөн. Ақыретпен шұғылдану дегеніміз – дүниелік істерді бір шетке ысырып қою мағынасында…

«Адам ата-анасына тіл тигізуі мүмкін бе?» – деп сұрайтын болсақ, көпшілік бұл сұрақты орынсыз көретіні белгілі.