Балаларын таныған әке

Асаубай ел аралап жүріп бір топ жиынға кездесіпті. Бұл кезде шешендіктен Асаубайдың аты шығып, орта жастан асқан кезі болса керек.

Әлгі көптің ішінде біреуі: “Сыртыңыздан дабысыңызға қанық, жүзіңізге танық едік. Өзіңізге тартқан ізбасар жақсы балаңыз бар ма?”, – деп сұрапты. Сонда Асаубай:

Бір балам бар Қамбар,

Шығар-шықпас жаны бар.

депті.

Бір балам бар Райыс,

Иі жетпеген қайыс.

Бір балам бар Біләл,

Азғана қажығалының баласын танып,

Өзім жоқта дәм беріп,

Аттандырар

деген үмітім бар, – депті.

Балаларын таныған әкенің сөзі болса керек.

“Қазақ халқының философиялық мұрасы” кітабынан

sunna.kz