Ғибрат

Абылай ханның Кенжетай, Нияз деген екі биі болыпты, басқа он биі бұларды күндеп, "Кенжетай мен Нияз ханды қалжақтайды, ал, оларды хан жақтайды", - деп мәтел қылып, халыққа таратыпты.

Көбікті толқын санама.

Бір күні Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) Сәғләбә есімді сахабаны бір шаруаға жұмсайды. Сәғләба жұмсаған жеріне бара жатып, жол бойында есігі ашық қалған үйдің ішіне көзі түседі.

– Адамға бір айырылып қалған соң қайта қосамын деуге көнбейтін немене?

Алаң да алаң, алаң жұрт, Ақала ордам қонған жұрт,

Бір кісінің балаларының аты: Қамысбай, Қасқырбай, Қойбай, Қубай, Субай, Қайрақбай, Пышақбай, Баубай, Балтабай екен.

Сорлы елім, көріп жүрсің еңбекті жау, Ел кезіп, өсек айтып, ізденіп дау. Істейтін бар кәсібің - ұрлық, зорлық, Кісі жоқ алдын ойлар бір дені сау.

Уақ елінің мықтылары Сүйіндіктен барымтамен жүз жылқы алдырыпты. Оы себепті екі елдің арасында дау туып, ақыры, сөйлесе келгенде, екі жақтың басты адамдары келісімге келеді. Бірақ, бұл келісім жасалғанда Шоң би жоқ екен. Екі жақтың шешіміне…

Сәдуақас Ғылманидың соңғы өсиеті қандай еді? Бұл туралы Ислам ғұламасының қызы  Әмина апа былай әңгімелейді:

Өзін үнемі басқалардың қолпаштағанын, қошамет сөз айтуын, әр ісін мақұлдап, оң қабақ танытып жылбырап тұруын тілеп тұратын пендешілік қылықты Пайғамбарымыз да ұнатпаған.