Ғибрат

Атам қазақтан келе жатқан мақалдарымыздың бірінде «Сыйлай білсен қәріні, Жарылқайды бәріңді» дейді.

Бай жалшыны сынайын деп, тақиясын алып, басын сипапты. Сөйтсе, жалшы оған қарап, тілін шығара қойыпты. Байдың басын сипағаны «Басқа пәле неден?» деп сұрағаны екен.

Абдулла ибн Омардан (р.а.) риуаят етілген хадисте Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) ертеректе жолаушылап шыққан үш кісінің уақиғасын баяндайды.

«Ата көрген оқ жонар, ана көрген тон пішер» дейді дана халқымыз. Шындығында да ата-ананың тәрбиесі, өнегесі негізінде баланың ұстанымы мен дүниетанымы қалыптасады.

Бірде Мұса (а.с.) пайғамбарға үмметінен бір кісі келіп: «Ей, Мұса! Раббыңа дұға етіп сұрашы, Раббымыздың құзырында ең жаман адам кім екен? Көрсетсінші, сол адамнан алыс жүрейік», - деп өтінеді.

Мұсылман үмметінің алға басуының, оның күшеюінің алғышарттарының бірі – басшыға бағыну, өзара бірлікте ынтымақта болу.

Бір ақсақал ғұлама шәкірттерімен әңгіме барысында: «30 жыл бұрын «Әлхамдулиллаһ» (Аллаға мақтау болсын) дегенім үшін 30 жыл бойы тәубе сұрап келемін» дейді.

 Мұсылман – мұсылманның бауыры, ол оған еш уақытта тілімен де, қолымен де жаманшылық жасамайды, келеке етпейді, малына, арына сұқтанбайды. Бұл иләһи қағида,  исламдағы ең ұлы ұғымдардың бірі.

Бір күні хазірет Омар (р.а.) Мәдина көшелерінің бірінде келе жатып, қойнына шиша тығып алған бір жас жігітті кезіктіреді. Әлгі жігіттен: «Қойныңдағы не?», - деп сұрайды.

Мына пәни – сынақ орны! Сондықтан барлығы біз қалағандай болуы мүмкін емес.